Het doel is de reis
Triple B toure
Motortrip door Nederland
Nu op vakantie gaan niet meer zo normaal is als het ooit was, maar we gelukkig wel weer wat vrijheid terug hebben gekregen, besloten J.G. en ik een lang motorweekend te plannen in eigen land. Kamperen, rijden en vooral: even weg. Daarnaast had ik nog een doel: het testen van mijn nieuwe motortent. Een ideaal excuus om een paar dagen er op uit te gaan.
De naam “Tripple B Toer” ontstond eigenlijk spontaan tijdens het schrijven. Onze route bleek namelijk een perfecte driehoek:
- Bolsward → Bourtange (dag 1)
- Bourtange → Buren (dag 2)
- Buren → Bolsward (dag 3)
Alle drie de plaatsnamen beginnen met een B. Simpel, maar toepasselijk. De routes maakten we in TomTom MyDrive, dat perfect werkt en onderweg eenvoudig is aan te passen via de smartphone-app.
Bolsward – Bourtange
Bourtange – Buren
Buren – Bolsward
Camping Reviews
Camping “’t Plathuis“ Bourtange
Tijdens onze motortrip verbleven we één nacht op Camping ’t Plathuis, op loopafstand van de vesting Bourtange. Door de coronamaatregelen had ik vooraf geboekt, maar dat bleek achteraf niet nodig; voor een trekkersveld is meestal plek, zeker voor motorrijders.
De camping is eenvoudig, rustig en overzichtelijk, met goed onderhouden sanitair. De ligging is het grootste pluspunt: ideaal voor een bezoek aan de prachtige vesting. Buiten Bourtange is in de directe omgeving echter weinig te doen.
Voorzieningen zoals een bar en snackbar zijn aanwezig, maar beide sluiten al om 19:00 uur, dus drank voor de avond moet je zelf meenemen.
Voor motorkampeerders is dit een prima tussenstop: rustig, netjes en functioneel. Verwacht geen uitgebreide recreatie, maar voor één nacht, zeker in combinatie met een bezoek aan Bourtange, is ’t Plathuis een uitstekende keuze.
Motorcamping “Het Dijkje” in Buren
Motorcamping Het Dijkje bleek helaas geen gelukkige keuze. Bij aankomst maakte de camping direct een vervallen indruk. Het scheef hangende bord aan de dijk gaf een bijna westernachtig beeld, en het gehele terrein oogde ongeorganiseerd en achterstallig onderhouden. De camping ligt bovendien ingeklemd tussen een grotere familiecamping met zwembad en bijbehorende drukte, wat afbreuk doet aan de sfeer die je van een motorcamping zou verwachten.
Ondanks deze eerste indruk werden we vriendelijk ontvangen door de eigenaar. Omdat het slechts voor één nacht was, besloten we niet om te keren. Het kampeerveldje zelf was acceptabel, maar het sanitair maakte al snel duidelijk dat het terrein dringend aan renovatie toe is. Hoewel het toilet- en douchegebouw kort voor onze aankomst was schoongemaakt, oogde het alsnog vies en vervallen. Hetzelfde gold voor het bunkhouse: de kamers en vooral de matrassen zagen er oud en onhygiënisch uit, waardoor ik blij was geen overnachting daar geboekt te hebben.
Op het terrein viel een grote hoeveelheid stickers van de Partij voor de Dieren op, wat ons al deed vermoeden dat de bestelde avondmaaltijd weinig of geen vlees zou bevatten. Uiteindelijk bleek dat de camping volledig veganistische maaltijden serveert. Dit wordt niet duidelijk vermeld op de website, hoewel je het met veel moeite achteraf zou kunnen afleiden.
Maaltijden
De kwaliteit en prijsverhouding van de maaltijden was teleurstellend:
- Avondeten: een eenvoudige eenpans-macaronischotel, geprijsd op €15,- p.p., fors voor wat je krijgt.
- Ontbijt: vier bruine boterhammen voor €8,- p.p., zonder enige aanvulling zoals beleg of zuivel, eveneens volledig veganistisch.
Hoewel ik respect heb voor mensen die bewust veganistisch leven, vind ik het essentieel dat dit vooraf duidelijk wordt gecommuniceerd. Als deeltijdvegetariër heb ik geen moeite met vleesloze maaltijden, maar onverwacht volledig veganistisch eten tegen relatief hoge prijzen voelt misleidend.
Eindconclusie
Motorcamping Het Dijkje laat een ronduit teleurstellende indruk achter. Het terrein is vervallen, het sanitair is verouderd en de prijs-kwaliteitverhouding van de maaltijden is matig. Het gebrek aan transparantie over de volledig veganistische insteek werkt niet in het voordeel van de camping. Het geheel geeft geen prettig gevoel en zou bij een grondige inspectie waarschijnlijk op meerdere punten worden afgekeurd.
Bij thuiskomst ontdekte ik dat de website van de camping al sinds 2012 niet meer is bijgewerkt. De positieve reviews die vermeld worden, blijken eveneens ouder dan tien jaar en zijn daarmee niet meer betrouwbaar.
Bolsward → Bourtange (237 km)
Eindelijk vertrekken… in de regen
Na weken van mooi weer, dagen plannen en met een splinternieuwe tent klaarstaan, begon het natuurlijk te regenen precies op de vertrekdag. Voor mij geen ramp — ik heb tijd. Maar J.G. had zijn vrije dagen al ingepland.
We besloten één dag uit te stellen; het zou immers beter worden. Zou.
De volgende ochtend stonden we bepakt en startklaar… in de regen. Niet hard, maar wel nat. Motorkleding houdt je droog, maar het blijft koud en smerig op de modderige noordelijke polderwegen.
Met een nieuwe achterband was het inrijden in de regen even spannend. Toch bleek hij perfect te presteren.
Kiesterzijl
De eerste kilometers zijn voor ons thuisterrein. Vanuit Bolsward rijden we via Hichtum, Burgwerderhoek, Arum en Achlum naar Kiesterzijl.
Dit oude keersluizencomplex stond gewoonlijk open en werd alleen gesloten bij storm of dreigend water uit de zee. Een stukje geschiedenis midden in het polderland.
Langs het Friese Wad lopen veel schapen — en dus ligt de weg vol schapenpoep. In combinatie met regen wordt dat een glibberige cocktail. Oppassen dus.
Gemaal De Heining
Ten westen van Marrum bezoeken we kort “De Heining”, een modern gemaal met de grootste visvriendelijke vijzelpomp van Nederland. Een indrukwekkend stukje techniek midden in het vlakke land.
Richting Lauwersoog
We rijden via Wierum, Moddergat en Paesens — prachtige dorpjes met elk hun eigen geschiedenis, waaronder de tragische vissersramp van 1893 in Wierum.
In Lauwersoog eten we kibbeling in de haven. Het is nog steeds niet droog, maar dankzij de coronamaatregelen konden we toch binnen eten.
Groningen, Eemshaven, Pieterburen
We rijden door het lege, open Groninger land, passeren Pieterburen en blijven de kust volgen.
De Eemshaven oogt als een industrieel monster in het vlakke akkerlandschap. Noordelijker kun je op het vaste land niet komen.
Verder zuidwaarts wordt het landschap rustiger en passeren we kleine dorpjes, totdat we dwars door het havengebied van Delfzijl rijden.
Bij Termunterzijl, een pittoresk haventje met een sluis die het zoute water tegenhoudt, is het bij laag water vrijwel droog. Een mooi rustpunt.
Laatste stuk naar Bourtange
Vanaf Termunterzijl richting Bad Nieuweschans is het landschap saai: lange rechte wegen, weinig beschutting. Een mentale test op de fiets, op de motor vooral monotoon.
Gelukkig volgt daarna weer een prachtig deel door de lintdorpen Oudeschans en Bellingwolde, met hun statige boerderijen en groen.
In de middag arriveren we op camping ’t Plathuis. We zetten de tent op, eten wat en bezoeken uiteraard de vesting, het doel van deze dag.
Vesting Bourtange
Een historisch pareltje, aangelegd tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Ondanks de imposante grachten en wallen heeft het nooit stadsrechten gehad. Sinds 2018 valt het onder de gemeente Westerwolde.
Bourtange → Buren (228 km)
Afwisselend Nederland op z’n mooist
De rit van Bourtange naar Buren is prachtig divers.
Je rijdt door:
- de bossen van Drenthe
- velden vol mais en graan
- langs brede rivieren en stille kanalen
- en natuurlijk over de Posbank
De Posbank is dan misschien geen Eifel-berg, maar voor Nederlandse begrippen is het een heerlijke afdaling vol haarspeldbochten. Daarna kronkel je verder door de Betuwe, via mooie rivierdijken richting de camping.
Koffiepareltje: Cafetaria Mainbarg
De route houdt grote steden zoveel mogelijk op afstand, zelfs Emmen laten we links liggen. En dan kom je soms onverwacht op een plek waar je blij van wordt.
Bij Cafetaria Mainbarg in Mariënberg stopten we voor koffie en werden verrast met:
- een écht goede bak koffie
- een warme appeltaart met karamelsaus
- en dat alles voor €5,50
In tijden waarin alles duurder wordt en ondernemers het zwaar hebben, mag zo’n positieve ervaring best eens benoemd worden.
Via het Vechtdal naar de Veluwe
Na Den Ham, Nijverdal en Holten zien we medemotorrijders rechtsaf de Holterberg op rijden. Onze route gaat linksaf langs de Schipbeek richting Zutphen. Daar steken we de IJssel over en rijden langs de oostrand van de Hoge Veluwe naar Brummen, Dieren en De Steeg.
En dan begint het mooiste deel: de Posbank.
De Posbank: bochten delen
De route over de Posbank blijft bijzonder, hoe vaak je hem ook rijdt. De bochten zijn heerlijk, maar je moet ze wel delen met auto’s, fietsers en wandelaars. Het uitzicht maakt veel goed. Na de afdaling rijden we richting de Neder-Rijn en steken bij Wageningen met de veerpont over. De smalle dijken aan de zuidkant brengen ons naar de motorcamping.
Autovrije dijken: begrijpelijk, maar jammer
Sommige dijken zijn op zondag afgesloten voor auto’s en motoren. Voor ons jammer, maar voor bewoners begrijpelijk: te hard rijden en te veel lawaai geeft overlast. Al is dat gedrag zeker niet representatief voor de meeste motorrijders, we worden er wel allemaal op aangekeken. Een simpele oplossing? Handhaving. Een paar gerichte controles en boetes werken voor de meeste mensen uitstekend. Soms hoeft het niet ingewikkelder te zijn.
Buren → Bolsward (222 km)
Naar huis!
Na een rumoerige nacht bij de naburige camping word ik verrassend fris wakker. Als ik de tent uit kruip om koffie te zetten, is het op de rest van het terrein nog stil. Met een warme mok in de hand maak ik een kleine ochtendwandeling over de dijk, langs het water van de Neder-Rijn. Later vandaag steken we hier met het pontje over. Terwijl ik uitkijk over het kabbelende water, denk ik na over mijn indruk van deze motorcamping (zie campingreview).
Terug richting tent zie ik dat de eerste deuken en hobbels alweer verschijnen in de tent van J.G.,een onmiskenbaar teken dat er wordt ingepakt. We ontbijten rustig, rekenen af en bereiden ons voor op de rit. De toon van het vertrek is duidelijk: ik voel me zo afgezet dat een vriendelijk afscheid er niet meer van af kan. Geen energie meer aan besteden; blik vooruit.
We hebben vandaag nog twee mooie bestemmingen op de route: de vesting Naarden en de Bataviawerf in Lelystad.
Vestingstad Naarden
De vesting Naarden is één van de best bewaarde vestingsteden van Europa. Met haar dubbele omwalling, bastions, grachten, oude poorten en monumentale panden is het een plek waar historie voelbaar in de straten hangt. Bovendien vind je er volop gezellige horeca, kleine winkels, galeries en musea.
Vanuit Buren rijden we via de zuidkant van de Utrechtse Heuvelrug, binnendoor langs Amerongen, Doorn, Driebergen en Zeist. Een rustige, groene route die de grote steden netjes omzeilt. Via de Loosdrechtse Plassen slingeren we door naar Naarden, waar de contouren van de vesting al van ver zichtbaar zijn.
De Bataviawerf
Na een korte stop in Naarden vervolgen we onze route richting Almere Strand en rijden daarna langs de Oostvaardersplassen. Een prachtig stuk natuur aan de ene kant, open water van het IJsselmeer aan de andere. Zo bereiken we Lelystad, thuisbasis van de Bataviawerf.
De Bataviawerf werd in 1985 opgericht door scheepsbouwer Willem Vos. Zijn droom: een authentieke reconstructie van de 17e-eeuwse Batavia. Inmiddels is de werf uitgegroeid tot een centrum voor historische scheepsbouw, waar vakmanschap, onderzoek en ambacht samenkomen. De werf is niet alleen interessant voor liefhebbers van maritieme geschiedenis maar ook een unieke toeristische attractie. En voor wie dat leuk vindt: Bataviastad ligt om de hoek.
Vanaf Lelystad is het voor mij bekend terrein. We volgen de weg langs het IJsselmeer tot aan de grote energiecentrale, duiken vervolgens binnendoor richting de Ketelbrug en rijden via Nagele naar Kuinre. Vanaf daar pakken we een mooi, kronkelend dijkje richting Oosterzee. Het asfalt is hier niet overal even fraai en wordt ook druk gebruikt door fietsers, dus het tempo gaat omlaag.
Nog één tussenstop, dan via Sneek door naar huis. Aftanken, motor uit – en deze korte coronavakantie zit erop.
Terugblik
Het was een mooi weekend, binnen de mogelijkheden die de coronatijd ons gaf. We hebben prachtige routes gereden, verrassende plekken bezocht en eigenlijk best goed weer gehad. Het is zoals altijd: het goed motorweer – en soms is het héél goed motorweer.