juni 2025
Grenzeloos
The Old Veteran
Grenzeloos
Een route langs de binnenkant van de Nederlandse grens
Nederland is misschien klein, maar zijn grenzen vertellen een groot verhaal.
Met **Grenzeloos** volg ik de binnenkant van die grens — van noord naar zuid, van het Wad tot het uiterste puntje van Limburg.
Niet via de snelste wegen, maar langs dijken, dorpen, bosranden en rivieroevers.
Het doel is eenvoudig: ontdekken hoe verschillend het land kan zijn aan zijn eigen rand.
Van het Wad naar het Water
Na de middag ben ik vertrokken voor de eerste etappe van mijn tocht Grenzeloos – een route langs de binnenkant van de Nederlandse grens. Het begrip “grens” is hier overigens wat betrekkelijk: officieel zou ik via de Waddeneilanden moeten rijden, maar die laat ik dit keer letterlijk aan de horizon liggen.
De wegen langs het Friese Wad voelen vertrouwd aan, bijna als een thuiswedstrijd. Hier rijd ik vaker, de wind in de rug en de geur van zout en gras in de lucht. Toch blijft het landschap fascineren — de weidsheid, de stilte en het ritme van de getijden.
Na het Lauwersmeer begint het voor mij minder bekende deel van de route. Verschillende dorpen herken ik van de fietstochten die ik afgelopen week met Annie maakte. Het is een plezier om diezelfde plekken nu vanuit een ander perspectief te zien – voorbijschietend vanuit de auto in plaats van langzaam naderend op de pedalen.
Na Delfzijl verandert het landschap opnieuw. De horizon lijkt zich eindeloos uit te strekken. Rechte wegen die maar doorgaan – soms wel twaalf kilometer zonder een echte bocht. Het vraagt wat van de concentratie, maar de rust van dit uitgestrekte Groningse land heeft ook iets meditatiefs.
Het deel langs het water zit er nu op. Morgen zet ik koers naar het zuiden, richting Mook. Een nieuw landschap wacht, met weer een ander gezicht van Nederland – van Wad naar Waal, van wind naar heuvel.
Tussen zand en heuvels
Een lange, warme dag vandaag – maar goed te doen. De route voerde me zuidwaarts, langs de grillige binnenrand van Nederland. Toch bleek de grens niet overal even bereikbaar. Veel wegen waren afgesloten of in slechte staat, waardoor improviseren onvermijdelijk werd.
Een stuk off-road rijden leek aanvankelijk een goed idee, tot het zand losser en droger werd dan prettig was. Te weinig noppen op de banden, te veel vertrouwen in de ondergrond – dat soort combinaties zorgt voor avontuur. Uiteindelijk stond ik daar, midden in het niets, de motor weer overeind te hijsen. Een kleine test van doorzettingsvermogen, maar gelukkig met een goed einde: in één keer gelukt, en dat geeft dan toch een tevreden gevoel.
Na dat moment van zand en zweet ben ik even bij mijn vriend Tommy TomTom langs geweest. Hij kent de streek goed en wees me op een betere route via Duitsland. Een omweg die de moeite waard bleek – soepel asfalt, mooie bochten en als bonus: de benzineprijs. Maar liefst €0,48 per liter goedkoper dan thuis. Een onverwachte meevaller na een dag vol stof en hitte.
Morgen wacht een nieuw hoofdstuk van Grenzeloos: de Limburgse Alpen. Een ander landschap, met meer hoogteverschillen en ongetwijfeld nieuwe verhalen langs de weg.
De Maasduinen en Limburgse Alpen
De Maasduinen zijn absoluut een aanrader voor een motortrip. Het gebied combineert rustige, moerasachtige natuur met uitgestrekte fietspaden en landelijke wegen, ideaal voor wie van een ontspannen rit houdt. Na deze groene omgeving volgt een overgang naar bebouwde gebieden, waarna het echte hoogtepunt begint: de Limburgse Alpen.
Tijdens mijn rit ontdekte ik smalle, bochtige wegen waar ik nog niet eerder was geweest, ondanks dat ik deze regio al vaker heb doorkruist. Het blijft verrassend hoe elke route nieuwe uitzichten en uitdagingen biedt. Na Maastricht viel het landschap echter wat tegen; waarschijnlijk speelde de hitte een rol. Langs de Maas wordt momenteel veel gewerkt aan de wegen, wat regelmatig omrijden noodzakelijk maakt.
Ik sta op een prima camping met een zwembad voor slechts €9,-, ideaal om na een warme dag even af te koelen. Mijn eerste camping had een speciaal warmteprotocol: tent opzetten en daarna meteen de kleding uit. Niet echt geschikt voor Addie, dus die ervaring heb ik maar overgeslagen.
Al met al biedt deze route een perfecte mix voor motorrijders: van rustige natuurpaden tot uitdagende heuvelwegen, afgewisseld met stedelijke passages. Zeker een gebied om nog eens terug te komen, met of zonder caravan.
Rilland — tussenstop met uitzicht op naderend onweer
Vandaag een mooie rit gemaakt door de Kempen, met een gezellige tussenstop bij vrienden, en daarna door naar Zeeland. Ik sta nu op een camping in Rilland. Omdat de weersverwachting onbestendig is heb ik de tent wind- en stormproef opgezet; op het moment dat ik dit schrijf voel ik de eerste regendruppels al vallen. Tijd om binnen te kruipen en rustig af te wachten wat het slechte weer brengt.
Camping en ligging De camping hier in Rilland bleek een gunstige keuze: ruim de helft goedkoper dan campings verderop in Zeeland. Dat gaf de mogelijkheid om iets eerder te stoppen en op mijn gemak alles stormvast te zetten. De plek is eenvoudig maar verzorgd — precies wat je nodig hebt wanneer het weer omslaat en je meer bezig bent met veilig en droog blijven dan met luxe faciliteiten.
Routeplanning en vervolg Morgen staat een alternatieve route door Zeeland op het programma om zoveel mogelijk leuke weggetjes en kustlijnen mee te krijgen, waarna ik bij Maassluis de grote weg op neem richting huis. Die keuze voelt verstandig: nog wat omwegen voor het plezier, maar met een duidelijke aansluiting op de snelweg voor het laatste stuk. Als het weer nog onstuimig blijft, zal ik de planning eerder naar de hoofdwegen verleggen voor een veiligere terugreis.
Voor nu: kopje thee, droge kleding aan, en afwachten totdat het voorbijtrekt. Houd de voortgang in de gaten — hopelijk morgen weer een zonniger stuk Zeeland onderweg naar huis.
Laatste stukje Zeeland: de snelwegen-finale
De laatste etappe van mijn avontuur bracht me door Zeeland. En ja… de binnenweggetjes hadden collectief besloten vakantie te vieren. Wegafzettingen, omleidingen, borden die je laten twijfelen aan je kaartlees-skills — het was een soort roadtrip-versie van Mens-Erger-Je-Niet. Resultaat: het werd vooral tachtig kilometerwegen rijden. Toch had het iets hypnotiserends: de eilanden aan elkaar geregen als een keurig kralensnoer dat uitnodigde tot lekker doorrijden.
Onder de Nieuwe Waterweg door besefte ik dat Den Haag vandaag maar even moest wachten. Geen zin om te worstelen met stoplichten, files en onverwachte omleidingen. Dus koos ik voor de grote weg: rechtdoor naar huis. En weet je wat? Dat voelde verrassend prima. Soms is “snel en soepel” precies wat je nodig hebt.
Het laatste stukje was misschien niet het meest charmante, maar het gaf me de kans om rustig terug te blikken. Wat een tocht! Plekken in Nederland gezien waar ik nog nooit eerder was geweest — en geloof me, dat waren er een stuk meer dan ik had verwacht.
Kortom: missie geslaagd. Benen moe, hoofd vol indrukken, hart een beetje verliefd op mijn eigen land. Tijd om de volgende vakantie te plannen!
