Kroatië
2024
De reis is het doel
De voorpret begint
Vanmorgen begon mijn dag zoals elke goede reisdag zou moeten beginnen: met een frisse hardloopsessie. Het hoofd leeg, de benen los, en ondertussen in gedachten al half onderweg richting Oostenrijk. Zodra ik terug was, kon ik het niet langer uitstellen de motor riep.
Tassen open, checklist erbij, en stap voor stap alles inpakken wat ik nodig heb voor drie dagen onderweg. Eten voor de eerste etappes, koffie voor de vroege ochtenden en natuurlijk mijn vertrouwde tentje. We reizen volledig self-support, dus ook de benzinebrander gaat mee. Er is iets fijns aan het idee dat je alles wat je nodig hebt op je motor meedraagt een klein huis op twee wielen.
Morgen is het zover. De start is gepland in startgroep drie, 6 juli om 08:00 uur. Het plan is om op dag één zoveel mogelijk kilometers te pakken. Kassel, Duitsland moet zeker haalbaar zijn, en als de benen of beter gezegd, de benzine het toestaan, liefst nog een stukje verder. De eerste twee dagen volgen we vooral de grote wegen, kilometers maken, het ritme vinden. Daarna begint het échte genieten: de binnenwegen van Oostenrijk, waar elke bocht een cadeau is en elke bergpas een klein avontuur op zichzelf.
Het vooruitzicht van die eerste nacht in de tent, zelf koken op de brander terwijl de motor langzaam afkoelt, geeft me nu al een gevoel van vrijheid. Alles staat klaar, de motor glanst ongeduldig in de garage.
Morgen begint het: drie dagen onderweg, stap voor stap richting de bergen.
Op weg naar Oostenrijk
Sinntal – De kilometers tellen (6 juli 2024, 24°)
De eerste echte reisdag zit erop. Het was geen spectaculaire rit, maar wel precies wat we nodig hadden: droog asfalt, een goed tempo en zo’n 600 kilometer minder tussen ons en de bergen. De route liep over de grote wegen, waar het vooral zaak was om kilometers te vreten.
De wind had vandaag duidelijk zijn eigen plannen. Vooral op de open stukken, zo’n dag waarop je je motor bijna kunt voelen zuchten. Maar zolang het droog blijft, hoor je mij niet klagen.
Nu staan we in Sinntal, waar de temperatuur met een aangename 24° graden perfect is om nog even uit te puffen. Morgen volgt de laatste ‘verplaatsingsdag’, en daarna begint het echte werk: de mooie binnendoor wegen, de bochten, de passen en het avontuurlijke stuk waar we al zolang naar uitkijken.
Voor nu: motor afkoelen, benen strekken, en genieten van het vooruitzicht.
Regen, tunnels en uiteindelijk die mooie slingerwegen
Pölstal 7 juli – 23°
De dag begon perfect: ontbijten in de zon, helm nog even naast de tent, en het vooruitzicht op opnieuw zo’n zeshonderd kilometer voor de boeg. De lucht zag er vriendelijk uit… maar dat duurde niet lang.
Want vanmiddag kwam het: regen. Veel regen. Heel veel regen. Het soort buien waarbij je vizier in één klap verandert in een waterval en je jezelf afvraagt waarom je dit eigenlijk leuk vindt tot je bedenkt dat je op weg bent naar Oostenrijk, en dan valt alles weer op z’n plek.
Oostenrijk begroette ons bovendien op zijn eigen manier: met tunnels. Eindeloze tunnels. Warm, koud, nat, droog een dag vol contrasten. Gelukkig reden we het laatste stuk binnendoor, waar de slingerwegen door de heuvels alle nattigheid meteen deden vergeten. Bochten die uitnodigen, heuvels die golven als zee, en het gevoel dat je eindelijk écht in de reis zit.
We staan nu op een camping in Pölstal. Niks mis mee, maar duidelijk aan het einde van zijn gloriejaren. De wc-deuren hebben betere tijden gekend, en de receptie bestaat vooral uit het vertrouwen dat de eigenaar morgen komt om zijn geld op te halen. We wachten het af.
Morgen rijden we door naar Slovenië, opnieuw via de toeristische binnenwegen. En het beste nieuws: we laten het slechte weer achter ons. Tijd voor korte-broeken-weer al blijft dat natuurlijk niet voor op de motor.
Op naar de volgende bocht, de volgende grens, en hopelijk eindelijk droge laarzen.
Van bergen tot budgetvoordeel
Metlika – Slovenië – 9 juli 2024 – 33°
Vandaag stond volledig in het teken van binnen doorwegen en wat voor wegen. Vanaf onze camping in Oostenrijk draaiden we meteen de kleinere routes op, richting Kroatië. Het grootste deel van Slovenië hebben we doorkruist, en dat merk je: bocht na bocht, berg na berg, en overal die uitzichtpunten die je telkens weer doen stoppen, ook al wil je eigenlijk alleen maar doorrijden.
Slovenië verrast. De wegen zijn opvallend strak en goed onderhouden, alsof elke bocht met zorg is neergelegd voor motorrijders. Het voelt bijna alsof je door een decor rijdt, zo netjes ligt alles erbij. En dan die vergezichten… groene berghellingen, glinsterende rivieren, en dorpen die verstopt lijken in het landschap.
Onze camping voor vanavond is net zo’n meevaller. Mooi gelegen aan het water, schoon, netjes en qua prijs vergelijkbaar met Duitsland. Wat hier gelukkig wél een stuk goedkoper is: benzine. De motor tanken doet ineens veel minder pijn. Ook in de supermarkt merk je het verschil een fijne bijkomstigheid na een warme rit van 33 graden.
Metlika voelt als een plek waar je best even zou kunnen blijven hangen. Maar morgen wacht weer een nieuwe route, nieuwe bochten, en nieuwe landschappen. Dit is waarom je zo’n reis maakt.
Warmte, geschiedenis en dure campings
Karlovačka – Kroatië – 10 juli 2024 – 36°
De rit van gisteren voelde als een reis door recente geschiedenis. Langs de grens van Bosnië en Kroatië zie je nog steeds de sporen van de oorlog. Verwaarloosde, kapotgeschoten gebouwen staan er alsof de tijd heeft stilgestaan. Sommige laten ze bewust staan als stille getuigen van wat hier is gebeurd. Daarnaast zijn er langs de grens monumenten in aanbouw herinneringen die nog vorm krijgen, net als de verhalen die eraan verbonden zijn.
Naarmate we verder richting de kust reden, veranderde het landschap, maar helaas ook de prijzen. Campings zijn hier verrassend duur. Voor een eenvoudige plek zonder extra voorzieningen betaal je al €18 per nacht. En de camping mét zwembad en winkeltje? Die vraagt €52 voor één nacht. Nou, dat gaan we dus mooi niet doen.
We staan nu op een plek die betaalbaar genoeg is om te blijven, en dat doen we vandaag dan ook. Even bijkomen, even niets moeten al is dat met zo’n 36° graden makkelijker gezegd dan gedaan. De hitte hangt als een warme deken om alles heen.
Morgen rijden we door naar Šibenik, langs de kust en waarschijnlijk in nog meer zon. Daarna zetten we koers richting de Krka-watervallen, waar we vrijdag een bezoek aan willen brengen. Zin in. Na alle warmte en stof lijkt zo’n frisse waterval een klein paradijs.
De reis gaat verder, maar vandaag hou ik het bij verkoeling zoeken, water drinken en de motor laten uitrusten.
Ruige bergen en een dag vol cultuur
Šibenik – Kroatië – 12 juli 2024 – 35°
Gisteren hebben we een schitterende route achter de rug, dwars door een ruig en bergachtig gebied. De weg slingerde omhoog en omlaag, met flinke hoogteverschillen en uitzichten die je telkens weer deden terugschakelen niet om langzamer te rijden, maar om langer te kijken. Hoe dichter we de kust naderden, hoe dramatischer het landschap werd. Ruw gesteente, grillige heuvels en dat warme mediterrane licht dat alles nét even mooier maakt.
Inmiddels staat de teller op 1883 kilometer. Bijna onvoorstelbaar hoe snel de dagen voorbij vliegen als elke bocht anders is, elke horizon weer een nieuw plaatje.
Vandaag blijven we op de camping in Šibenik. Even geen helm, geen motorlaarzen althans niet voor een paar uur. We gaan de Krka-watervallen bezoeken: een soort cultuurdag, maar dan met water, natuur en waarschijnlijk heel veel foto’s. Het wordt warm, 35 graden, dus een beetje verkoeling tussen de watervallen is meer dan welkom.
Een dagje zonder kilometers op de motor voelt bijna vreemd, maar soms moet je even stilstaan om de reis echt te laten landen.
De watervallen van Krka bleken absoluut de moeite waard. Het park is een aaneenschakeling van helder water, groene oases en houten wandelpaden die je langs de mooiste plekken leiden. Vooral de grootste waterval trekt de meeste bezoekers en dat is niet voor niets. Het donderende water, de nevel in de lucht en het uitzicht vanaf de houten brug maken het een plek waar je gemakkelijk even blijft hangen.
Een indrukwekkend stukje natuur dat je echt gezien moet hebben als je in Kroatië bent.
Magie aan het water
Mijn dag bij de Krka-watervallen
Zodra je bij de ingang van het Krka Nationaal Park afstapt, merk je meteen dat het anders voelt dan de weg waar je net vandaan komt. Het gebrom van motoren maakt plaats voor het constante geluid van stromend water. Het pad voert je langs houten bruggetjes en tussen bomen door, terwijl heldere beekjes onder je door lopen. Je ruikt natte aarde en dennen simpel, fris, en precies wat je nodig hebt na een stuk rijden.
Na een paar bochten sta je bij Skradinski Buk, de bekendste waterval van het park. Een brede trap van water stort naar beneden in een turquoise bassin. Geen poespas: gewoon een indrukwekkend gezicht. Je leunt tegen de railing, neemt het geheel in je op en laat het even op je inwerken. Het is zo’n plek waar je vanzelf een paar minuten langer blijft staan dan gepland.
Onderweg zie je van alles: libellen die tussen het riet schieten, kleine visjes in het heldere water en af en toe een schildpad die op een rots ligt alsof niets hem kan storen. De natuur is hier overal zichtbaar en levendig, maar zonder dat het overdreven idyllisch wordt gewoon, echte schoonheid.
Je kwam voor de watervallen, maar je vertrekt met een verrassend compleet gevoel: een mooie rit, een rustige wandeling en een stukje Kroatische natuur dat indruk maakt zonder daar moeite voor te doen. Krka is zo’n plek waar je even afstapt, rondkijkt, en denkt: dit was het waard.
Kustwegen en Brabants bier
Općina Mošćenička Draga 13 juli 2024 – 34°
Vandaag hebben we de kustroute vanuit het zuiden gevolgd een echte aanrader voor motorrijders. De weg slingert langs de zee, met die typische mix van blauwe uitzichten, rotsachtige bochten en het geluid van de wind dat dwars door je helm heen snijdt. Elke kilometer voelt hier als een ansichtkaart.
We zitten inmiddels niet ver meer van Pula, maar voor vandaag hebben we een fijne plek gevonden in Mošćenička Draga. De camping is een beetje apart, maar juist daardoor gezellig. En het ontvangst? Onvergetelijk. De eigenaresse, een Brabandse met een hart zo groot als haar glimlach, stond binnen een minuut met een koud biertje in haar hand voor ons klaar.
Na tien uur rijden smaakte dat biertje alsof het speciaal voor dit moment gebrouwen was.
Morgen weer verder, maar voor nu genieten we van de avond, de warmte en de gezelligheid van deze onverwachte plek aan de Kroatische kust.
Van Romeinse stenen naar Alpenlucht
Koper 14 juli 2024 – 32°
Vandaag begon met een flinke dosis cultuur in Pula. We hebben de stad doorkruist en natuurlijk de beroemde Romeinse arena bezocht een indrukwekkend bouwwerk dat je bijna terug in de tijd trekt. Ook het oude theater lag prachtig in de ochtendzon. Naomi kan er onwaarschijnlijk mooi over vertellen; zij weet precies hoe die oude stenen tot leven komen.
Na Pula hebben we de kust verlaten en zijn we via een prachtige route richting Slovenië gereden. Het landschap veranderde langzaam van mediterrane kustlijn naar groene heuvels en uiteindelijk de eerste aanloop naar de Alpen. Je voelt het aan alles: de lucht wordt frisser, de uitzichten ruimer en de bochten uitnodigender.
We staan nu in Slovenië, vlak bij de Italiaanse grens en niet ver van Triëst. Een perfecte uitvalsbasis voor de rit van morgen, wanneer we echt de Alpen in duiken. Na dagen zon, cultuur en kustwegen is het tijd voor frisse berglucht en nieuwe hoogtemeters.
De reis blijft verrassen.
