Motor reizen 2016
Normandië – mei 2016
Oorspronkelijk was het plan om samen met mijn motorbuurman, J.G., naar Santiago de Compostella te rijden via de pelgrimsroute en vervolgens terug te keren langs de Atlantische kust. We waren beiden enthousiast over dit avontuur, maar al snel liepen we tegen een praktische uitdaging aan: de afstand in verhouding tot de beschikbare tijd.
Met slechts twee weken tot onze beschikking bleek een route van meer dan 5000 kilometer te ambitieus, zeker als we onderweg ook de tijd wilden nemen om te genieten van de omgeving. Daarom hebben we onze plannen bijgesteld en besloten in plaats daarvan richting de kust van Normandië te reizen.
Onze route voert ons langs de Belgische kust richting Normandië, waar we de historische monumenten en gedenkplaatsen van zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog willen bezoeken. Een reis vol geschiedenis, indrukwekkende locaties en onvergetelijke ervaringen ligt in het verschiet.
Korte vakantie in Rijnland – april 2016
Voor deze korte vakantie kiezen we voor een andere aanpak dan we gewend zijn. In plaats van kamperen verblijven we voor het eerst samen in een hotel én reizen we georganiseerd. Twee nieuwe ervaringen die we met een open blik tegemoet gaan – al betwijfel ik of het een blijvende gewoonte zal worden.
Onze bestemming is Hotel Görres, gelegen in het Duitse dorpje Wachtberg, ten zuiden van Bonn en nabij de Rijn. Een mooie uitvalsbasis om de omgeving te verkennen en te genieten van een ontspannen, goed georganiseerde trip. Wie weet… misschien smaakt het toch naar meer!
Normandië en Luxemburg
De reis gaat van start – zondag 15 mei
Na een periode van zorgvuldige voorbereidingen is het op zondag 15 mei eindelijk zover. De motoren zijn ingepakt en, waar nodig, aangepast aan de eisen van een langere vakantie. Het weer is overwegend gunstig: droog, maar met een stevige zijwind. Vooral op de Afsluitdijk wordt deze wind goed voelbaar; hij rukt en duwt aan de zwaar beladen motoren, wat de rit uitdagend maakt. De reis verloopt uiteindelijk niet geheel volgens plan. Tijdens de route zien we ons genoodzaakt om tweemaal op ingrijpende wijze van koers te wijzigen.
De eerste wijziging wordt ingegeven door slechte weersomstandigheden. De tweede aanpassing is het gevolg van een landelijke staking in Frankrijk, waardoor brandstof schaars wordt. Veel tankstations blijken leeg en met een actieradius van ongeveer 200 kilometer per motor is dit een serieuze belemmering. We zijn dan vooral bezig met het plannen van routes van pomp naar pomp, en rijden noodgedwongen voornamelijk via hoofdwegen, waar brandstof nog wél beschikbaar is.
Bolsward – Argues 485 km
Van Nederland naar Frankrijk – een tocht langs geschiedenis en natuur
Bij vertrek worden we direct geconfronteerd met stevige windstoten die op de Afsluitdijk zorgen voor hinderlijke turbulentie. We volgen het eerste traject via Amsterdam richting Rotterdam, waarna we de Beneluxtunnel en de Heinenoordtunnel bij Barendrecht doorkruisen. Via de Hoeksche Waard en het Hellegatsplein rijden we verder naar de Zeelandbrug — ooit de langste brug van Europa.
Dit gedeelte van de reis voert ons grotendeels over grote wegen, wat ons in staat stelt flink wat kilometers te maken. Vanaf het Hellegatsplein gaat de route verder over 80-kilometerwegen richting de Westerscheldetunnel bij Kruiningen-Perkpolder, waar we de eerste tol moeten betalen. Tot op dit punt verloopt de reis geheel volgens het reisschema dat we vooraf zorgvuldig hebben uitgestippeld.
Na de Westerscheldetunnel laten we Nederland achter ons en rijden België binnen. Al snel merken we dat de kwaliteit van het wegdek aanzienlijk minder is; het lijkt erop dat het wegonderhoud hier wat te wensen overlaat. We passeren Brugge en zetten koers naar de Belgische kuststad Nieuwpoort, waar we een bezoek brengen aan het indrukwekkende Koning Albert I-monument. Dit herdenkingsmonument uit 1938, ontworpen door Julien De Ridder, staat aan de rechteroever van de IJzer, bij het sluizencomplex de Ganzepoot. Het is opgericht ter ere van Koning Albert I en de Belgische troepen die tijdens de Eerste Wereldoorlog streden.
We vervolgen onze route langs de rivier de IJzer, een historische grenslijn tijdens de Eerste Wereldoorlog. Net buiten Diksmuide bezoeken we de “Dodengang”, een gerestaureerd loopgravenstelsel dat een schrijnend beeld geeft van de verwoestende gevechten die hier vier jaar lang woedden. In Diksmuide zelf staat de imposante IJzertoren, een markant herdenkingsmonument dat al van verre zichtbaar is in het vlakke landschap.
Onze tocht langs de IJzer voert ons verder over smalle, kronkelende landwegen. Voor motorrijders zou dit een waar paradijs kunnen zijn, ware het niet dat de wegen in erbarmelijke staat verkeren — bezaaid met grind, modder en gaten. Onopgemerkt steken we de grens met Frankrijk over; het zijn de Franse kentekenplaten die ons erop wijzen dat we inmiddels in een ander land zijn.
De eerste camping die we aandoen in Arques blijkt teleurstellend: slecht onderhouden en zonder beheerder. Gelukkig vinden we enkele kilometers verder een gemeentecamping, zoals in vrijwel elke Franse gemeente het geval is. Op Camping Beauséjour worden we hartelijk ontvangen. De ruime staanplaatsen, het schone sanitair en de gratis wifi bij de receptie maken het tot een aangename plek om enkele dagen te verblijven. Vanuit deze comfortabele uitvalsbasis zullen we diverse uitstapjes maken naar bezienswaardigheden die we vooraf al hadden gepland.
Het Fort van Mimoyecques en Le Blockhaus (Afstand: 145 km)
De route dag twee
Na een goede nachtrust beginnen we aan de eerste échte culturele dag van deze reis. We starten met een bezoek aan een bijzonder staaltje industrieel erfgoed: de scheepslift van Arques, Les Fontinettes.
Scheepslift van Arques – Les Fontinettes
Deze scheepslift werd gebouwd in 1881 als vervanging voor een trapsluis met vijf sluiskolken. De trapsluis bleef nog tot 1963 in gebruik als reservelift bij onderhoudswerkzaamheden, maar verdween volledig na de bouw van een nieuwe sluis. De lift zelf was operationeel vanaf 1887 en kon vrachtschepen tot 300 ton over een hoogteverschil van 13 meter tillen op het kanaal van Neufossé, dat de rivieren de Leie en de Aa met elkaar verbindt. In 1967 namen moderne sluizen het werk definitief over.
Hoewel de lift niet meer functioneert, is het bouwwerk nog grotendeels intact. De contouren van het verdwenen kanaal zijn nog zichtbaar in het landschap. Rond het terrein staan hekken en het lijkt erop dat het complex af en toe toegankelijk is voor bezoekers. Er liggen nog oude schepen in de lift en het bedieningshuisje lijkt nog een tijdlang als ticketverkoop gebruikt te zijn.
We vervolgen onze weg via een route vol mooie, bochtige wegen die onze TomTom (met de functie spannende routes) ons voorschotelt. Op naar het volgende indrukwekkende stukje geschiedenis.
Fort van Mimoyecques
Het gehucht Mimoyecques, nabij Cap Gris-Nez, herbergt een indrukwekkend ondergronds complex uit de Tweede Wereldoorlog. Op bevel van Hitler werd hier begonnen aan een geheime basis voor het afvuren van het zogeheten V3-kanon, bedoeld om Londen mee te beschieten.
De V3, of Hochdruckpumpe, was een superkanon dat projectielen met een snelheid van 1.500 m/s zou moeten afvuren. De bouw startte in 1943, onder leiding van de Organisation Todt. Ongeveer 5.000 mensen werkten eraan, waaronder Duitse mijnwerkers, dwangarbeiders, vrijwilligers en soldaten. Het oorspronkelijke plan omvatte 50 schachten, maar technische problemen zorgden ervoor dat dit werd teruggebracht tot slechts 15. Dankzij luchtverkenningen en een spoorlijn die verdween in de heuvel, kregen de geallieerden snel door dat hier iets groots aan de hand was.
Vanaf eind 1943 werd het complex herhaaldelijk gebombardeerd, met als climax op 6 juli 1944 toen het beroemde 617e Squadron van de RAF zestien ‘Tallboy’-bommen afwierp. De schade was dusdanig dat het project stil kwam te liggen. Een bijzonder detail is de mislukte poging met een op afstand bestuurde B-24 bommenwerper, bestuurd door o.a. Joe Kennedy, de broer van de latere Amerikaanse president. De bommenwerper explodeerde voortijdig en beide piloten kwamen om het leven.
Na de bevrijding van het gebied door de Derde Canadese Divisie werd het complex uiteindelijk vernietigd met 36 ton explosieven. Tegenwoordig is 600 meter van het tunnelstelsel open voor publiek. Informatieborden en fotomateriaal brengen de bizarre geschiedenis tot leven. Monumenten ter nagedachtenis aan Joe Kennedy, andere gesneuvelde piloten en burgerslachtoffers maken diepe indruk.
Le Blockhaus van Éperlecques
Verscholen in de bossen bij Éperlecques ligt Le Blockhaus, de grootste bunker van Noord-Frankrijk. Deze imposante constructie van 90 meter lang, 50 meter breed en 33 meter hoog was bedoeld als assemblage- en lanceerbasis voor V2-raketten.
De bouw begon in 1943 met inzet van duizenden dwangarbeiders uit onder andere België, Nederland en Rusland. Maar de Britten ontdekten het complex via luchtfoto’s, en begonnen bombardementen in augustus van dat jaar. De noordzijde van de bunker, waar onderdelen via ondergrondse sporen aangevoerd moesten worden, werd zwaar beschadigd. Hierdoor bleek de locatie ongeschikt voor het lanceren van raketten. In totaal werd de bunker 25 keer gebombardeerd.
De Duitsers zetten de bouw voort aan de zuidzijde, waar onder andere vloeibare zuurstof werd geproduceerd voor de raketten. Ingenieus was het gebruik van een vijf meter dikke betonnen plaat op hydraulische liften, die bescherming moest bieden tegen luchtaanvallen. In januari 1944 was dit zuidelijke deel grotendeels voltooid. Toch zou het complex door de intensieve bombardementen nooit zijn doel bereiken. In juni 1944 werden de installaties ontmanteld, en op 4 september namen Canadese troepen het gebouw in.
Vandaag de dag is Le Blockhaus een indrukwekkend museum. Restanten van V2-raketten, geluidfragmenten in meerdere talen (waaronder Nederlands) en duidelijke visuele uitleg geven een helder beeld van de megalomane plannen die hier gesmeed werden.
Voor motorrijders is er zelfs een speciaal parkeerterrein, met korting op de toegangsprijs.
Terugblik op de dag
De route voerde ons door het glooiende landschap van Noord-Frankrijk, langs historische plekken waar de sporen van oorlog nog tastbaar aanwezig zijn. Het bezoek aan Fort Mimoyecques en Le Blockhaus laat een diepe indruk achter. De verhalen over dwangarbeid, grootschalige vernietiging en zinloos menselijk leed maken één ding pijnlijk duidelijk: dit mag nooit meer gebeuren.
Na al deze indrukken was het heerlijk om nog even op de motor te stappen en te genieten van de rust en schoonheid van de omgeving. Een perfecte afsluiter van een indrukwekkende dag.
Dag 3 – Bezoek aan “La Coupole” (128 km)
De route dag drie
Vandaag stond volledig in het teken van een bezoek aan La Coupole, een indrukwekkende ondergrondse bunker nabij Saint-Omer, op ongeveer 5 km van het stadscentrum. Deze constructie werd tussen 1943 en 1944 gebouwd door de nazi’s als lanceerbasis voor de gevreesde V2-raketten – Hitlers geheime wapen waarmee hij het verloop van de oorlog wilde keren door onder andere Londen te treffen. De V2 was het eerste wapensysteem dat de stratosfeer wist te bereiken en markeert een grimmige mijlpaal in zowel militaire als ruimtevaartgeschiedenis.
Tegen onze verwachting in bleek La Coupole geen kale ruïne, maar een bijzonder goed ingericht Historisch Herdenkingscentrum. In een indrukwekkende setting worden bezoekers geconfronteerd met de totaliteit van de oorlogsinspanning, de brute inzet van dwangarbeid en de paradox van technologische vooruitgang die mede door oorlog werd gestimuleerd – van de V2 tot aan de verovering van de ruimte.
De bunker zelf is een van de meest indrukwekkende overblijfselen van de Tweede Wereldoorlog in Europa. Niet alleen door zijn schaal en de diepte waarop hij werd gebouwd, maar ook door de tragiek van de dwangarbeiders die onder erbarmelijke omstandigheden aan zijn constructie meewerkten. De site werd zwaar gebombardeerd door de geallieerden en uiteindelijk verlaten na de geallieerde landing in Normandië in de zomer van 1944.
De V2-aanvallen op Londen en Antwerpen werden vanaf september 1944 uiteindelijk uitgevoerd vanuit mobiele lanceerinstallaties in Nederland.
Sinds 1997 is La Coupole ingericht als Centre d’Histoire et de Mémoire, en heeft het al meer dan 1,7 miljoen bezoekers verwelkomd. Het centrum focust op de Duitse bezetting van de regio Nord–Pas-de-Calais tussen 1940 en 1945 – een van de zwaarst getroffen gebieden tijdens deze “donkere jaren”. Talrijke audiovisuele installaties en documentaires belichten thema’s die behoren tot het Europese collectieve geheugen. Bezoekers kunnen de tentoonstelling in hun eigen tempo beleven met behulp van een infrarood-audiogids.
In de namiddag maakten we nog een ontspannen rit door de streek. Dankzij de TomTom en Garmin ontdekten we enkele mooie routes. Morgen zetten we onze reis voort, richting het zuiden.
Dag 4 – Van Arques naar La Cambe (447 km)
Route dag vier
Vanwege het noodweer rijden we voorzichtig – met een snelheid van amper 70 km/u – over de bruggen. Aan de overzijde van de Seine besluiten we om rechtstreeks door te rijden naar La Cambe.
Bij aankomst op de camping is het gelukkig weer droog. We kunnen onze natte spullen drogen in een overdekte ruimte die beschikbaar is voor gasten. Onze standplaats voor de komende dagen is Camping Des Pommiers, een kleinschalige en gemoedelijke SVR-camping op het terrein van een voormalige boerderij. De camping wordt voornamelijk bezocht door Nederlanders en biedt een rustige, gastvrije sfeer.
De eigenaresse spreekt verrassend goed Nederlands en de voorzieningen zijn prima in orde. Al in 2016 was er gratis wifi beschikbaar, en het is mogelijk om dagelijks vers brood te bestellen voor de volgende ochtend. Er is een gezellige binnenruimte met koelkast, magnetron, oven en koffiezetapparaat, waar gasten vrij gebruik van mogen maken – iets waar wij dankbaar gebruik van hebben gemaakt.
Your content goes here. Edit or remove this text inline or in the module Content settings. You can also style every aspect of this content in the module Design settings and even apply custom CSS to this text in the module Advanced settings.
De dag begint droog en met een aangename temperatuur – ideale omstandigheden om een flinke rit naar het zuiden aan te vatten. Onze bestemming is Normandië. Om het landschap optimaal te beleven, schakelen we op de Garmin de snelwegen en tolwegen uit. De bedoeling is om via de binnenwegen, met Le Havre als richtpunt, richting La Cambe te rijden.
Gaandeweg blijkt echter dat de Garmin voortdurend herberekent en ons via Rouen wil leiden. We besluiten de route opnieuw uit te stippelen op de TomTom van J.G., waarbij we opnieuw proberen tolwegen te vermijden. Beide navigatiesystemen stellen verschillende routes voor, maar uiteindelijk kiezen we voor de suggestie van de TomTom.
Helaas begint het weer ons parten te spelen. Wat begint als lichte regen, groeit uit tot aanhoudende buien. Wanneer we Le Havre naderen, komen we zelfs in een hevige hoosbui terecht. Gelukkig zijn de tolbruggen in deze regio voor motorrijders gratis – een kleine meevaller. Vlak voor de brug wordt de rechterrijstrook bezet door wachtende vrachtwagens. Wij kunnen via de linkerrijstrook veilig passeren.
Langs de weg zien we rook en vuur, in eerste instantie denken we aan een verkeersongeval. Later vernemen we dat het gaat om een staking waarbij de toegang tot olieraffinaderijen wordt geblokkeerd.
